Halloween - Mag het Ier wat griezeliger, alstublieft?

Bibbert ende beeft … want maandag vliegen de geesten je weer om de oren. En kijk ook extra uit voor de ronddolende zombies. Om je daartegen te beschermen, kerf je het best een gezicht uit in een pompoen. Lichtje erin en klaar. Daarna is het enthousiast snoepjes aan de onschuldige kinderen geven. Houd vol: ook deze horrornacht gaat voorbij! En om de tijd sneller te doen voorbijgaan, verklappen we je het ontstaan van Halloween.

't Is de schuld van de Kelten

Schotland is een vreemde plek. Ze hebben daar een monster in een meer – Nessie voor de vrienden. Mannen lopen er in rokjes Hooglands stoer te wezen. En de straffe verhalen liggen er gewoon voor het oprapen – het ene al angstaanjagender dan het andere. Soit, de ideale setting voor een bevreemdende en beangstigende party. Een feestje zoals All Hallows’ Even, dat 400 jaar geleden op de gitzwarte vooravond van de christelijke feestdag Allerheiligen werd gevierd. Zwier de ‘s’ en de ‘v’ aan de kant en zo weet je meteen waar Halloween zijn naam vandaan heeft.

De poort van de onderwereld op een kier

Op 1 november eindigde het oogstseizoen en begon de winter. Als de schapen op stal waren en de poorten van de graanschuur gesloten … spookte ‘Waar is dat feestje?’ door de hoofden van die Kelten. Met wat vreugdevuren zat het meteen snor met het Tomorrowland-sfeertje. Daarbij was hier en daar een menselijk offer goed om de goden gunstig te stemmen. Vandaar een eerste Halloween-link met de dood. Die associatie wint nog aan kracht als je weet dat volgens de Kelten op die avond de ‘deur’ naar de onderwereld subtiel openstond. Daardoor konden de zielen van de doden en … o ja … feeën terugkeren naar onze wereld.

Thriller night

Met de zielen van de overledenen konden ook slechte wezens zoals demonen mee onze dimensie binnenglippen. En dan was het al snel een bibbernacht à la Thriller van Michael Jackson. Die creeps afschrikken, dat was van levensbelang. Waarom denk je dat Halloweenfans zich nu nog altijd angstaanjagende schmink en outfits aanmeten?

Knolrapen versus pompoenen

Vanuit Schotland maken we even de oversteek naar Ierland. Daar liep ooit een Jack de boel te stangen. Hij maakte het zo bont, dat hij na zijn dood persona non grata was in de hemel én de hel. Omdat de duivel ook gevoelens heeft, gaf hij Jack een gloeiend kooltje mee als licht in de duisternis op zijn ‘eeuwig dolen’. Dat stak Jack in een uitgeholde knolraap. Om de stakker te herdenken, deden de Ieren jaren later nog altijd hetzelfde met een Jack-o’-lantern. Toen ze massaal emigreerden naar de VS, wilden ze die traditie in ere houden. Maar in Amerika zijn knolrapen zo goed als onvindbaar. Meteen een uitgelezen kans voor de pumpkin om een onverhoopte carrièremove te maken. Bye-bye knolraap, badaboem badaboem voor de pompoen.

Trick or treat: van koeken voor de ziel tot snoep voor de jeugd

Het verschil tussen arm en rijk is van alle tijden. Als blijk van goede wil bakten ze in rijke gezinnen daarom zielenkoeken om aan de deur te leggen. Die mochten minder welgestelden komen ophalen. Per opgegeten koek zou er een zieltje uit het vagevuur worden gered. Jaren later was de bijdehante jeugd mondiger: zij belden aan en dwongen hun lekkernijen (treat) af onder dreiging van kattenkwaad (trick). Al blijft het meestal bij een beetje onbeholpen gegiechel en een snelle afkoop met snoep.

Van de hel naar de taalhemel

Schrik dat je boodschap verkeerd wordt geïnterpreteerd en je daardoor eeuwig in de hel zult branden? Bang dat de taalgeesten uit de onderwereld je komen halen, omdat je vertalingen net zo ‘mooi’ zijn als een bende slecht geschminkte griezels met Halloween? Neem geen risico’s en vertrouw al je vertaalwerk toe aan de experts van ElaN – ook over thema’s die mijlenver van deze bibberbijeenkomst staan. Samen helpen we spraakverwarring en onduidelijkheid de (onder)wereld uit!.

> Trick or treat! Kom gerust aan onze deur bellen en krijg bangelijk veel vertaallekkers!